Συνεχίζω σήμερα παρουσιάζοντας το 34ο αφιέρωμα
στην ΑΛΙΦΡΑΓΚΗ- ΜΠΑΛΑΛΑ ΘΑΛΕΙΑ, μέλος του Συλλόγου "Ο Απελλής"
ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ
Ιστορικός - Κριτικός Τέχνης
Η Θάλεια Αλιφραγκή-Μπαλαλά γεννήθηκε στον Πειραιά, ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της και στη συνέχεια έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής.
Ύστερα από μια λαμπρή καριέρα στο Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, έφυγε με τον βαθμό του Διευθυντού, απονέμοντάς της τον τίτλο της Επιτίμου. Κατά την διάρκεια της υπηρεσίας της συνέχισε την καλλιτεχνική της ενασχόληση.
Τα θέματα της, το ύπαιθρο, το αστικό τοπίο, θαλασσογραφίες και νεκρές φύσεις. Την ενδιαφέρει το χρώμα, το φως και η λειτουργία της μορφής. Έχει οργανώσει πέντε ατομικές εκθέσεις στην Αττική και σε Αίθουσες Τέχνης επαρχιακών πόλεων προσκληθείσα από τοπικούς φορείς (Αιδηψός, Σαλαμίνα). Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Απέσπασε το Α΄ βραβείο στην Η΄ Πανελλήνια Έκθεση ζωγραφικής του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Έργα της έχουν συμπεριληφθεί στις σελίδες των εικαστικών εκδόσεων «Χρώματα στο Ελληνικό Φως 1995» στη «Φιλολογική Πρωτοχρονιά 1998» και στο βιβλίο «Πειραιώτες Ζωγράφοι και Γλύπτες - οι Εικαστικές Τέχνες στον Πειραιά 1884-2004» ( Νομαρχίας Πειραιά).
Είναι μέλος του Συλλόγου «Ο ΑΠΕΛΛΗΣ» όπου υπηρέτησε επί πολλά χρόνια ως Γενική Γραμματέας. Στις 27 Νοεμβρίου 2012 και έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου "Ο ΑΠΕΛΛΗΣ" της απονεμήθηκε το ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ πνευματικής αξίας και πολιτισμού για την μακρόχρονη καλλιτεχνική και διοικητική προσφορά της ως Γενική Γραμματέας του Συλλόγου.
Το βιογραφικό της δημιουργού επιμελήθηκε και παρουσιάζει η ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΠΑΠΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ Αντιπρόεδρος του Συλλόγου "Ο ΑΠΕΛΛΗΣ".
Κριτική αναφορά στο έργο της: Ο εικαστικός χώρος και χρόνος της Θάλειας Μπαλαλά – Αλιφραγκή με ιδανικούς ακατάβλητους στόχους και προδιαγραφές ενδοσκοπικής ενόρασης και γραφής αγγίζει ανατροπές. Δικαιώνει με τελειότητα την διατήρηση φαινομένων, συμβάντων και πεπραγμένων που ενσαρκώνουν ευπρόσδεκτα την εξερεύνηση της εικαστικής πλαστικότητας και την ετερότητα στην υφή της απαλότητας. Η δημιουργός ανάγει την ανάπλαση και την ανασυγκρότηση του υλικού που διαχειρίζεται σε μαρτυρίες αποκωδικοποίησης που συναρπάζουν τον θεατή και τον εισάγουν σε ένα συγκοπτόμενο παιχνίδισμα με εκδοχές και αποτυπώσεις.
